Het huwelijk is dood! De twee bankschroeven van kerk en recht hebben versoepeld hun greep op het huwelijk. We zijn bevrijd van de grimmige verplichting om te verblijven in een giftige of beledigende huwelijk omwille van de kinderen of voor de schijn. Het aantal echtscheidingen is gebleven constant op bijna 50 procent voor de laatste twee decennia. Het gemak waarmee we op te geven en te ontbinden vakbonden maakt het huwelijk lijkt een prime-time kijksport, of het Britney Spears in Las Vegas of bimbos achtervolgen na de bachelor.
Lang leve de nieuwe huwelijk! We hebben eens een gewaardeerde de instelling voor de praktische koppeling van een cash-producerende vader en een home-gebouw moeder. Nu willen we het allemaal een partner die een weerspiegeling van onze smaak en status, die ons ziet voor wie we zijn, wie van ons houdt voor alle "juiste" redenen, die ons helpt uitgegroeid tot de persoon die we willen zijn. We hebben gedaan weg met een rigide sociale orde, de aanneming van plaats een nog zwaardere verplichting: het mandaat om een perfecte match te vinden. Iets minder van dit ideaal gevraagd ons te vragen: Is dit alles wat er is? Ik ben zo gelukkig als ik zou moeten zijn? Zou er iemand zijn die het beter voor mij? Zo vaak als niet, wij antwoorden met ja die laatste vraag en het slachtoffer worden van onze eigen grote verwachtingen.
Dat iemand is, natuurlijk, onze zielsverwant, de man of vrouw die tegen onze zwakheden, onze sterktes versterken en zorgen voor de niet aflatende steun en het respect dat is de essentie van een hedendaagse relatie. De realiteit is dat weinig huwelijken of partnerschappen consequent te voldoen aan dit ideaal. Het resultaat is een toezegging limbo, waar we diep de zorg voor onze partner, maar houdt een stealthy voet buiten de deur van ons hart. Daarbij, onderwerpen we de relatie met voortdurend onderzoek: Zou ik gelukkiger, slimmer, een beter persoon met iemand anders? Het is een pijnlijke moderne dilemma. "Niets heeft meer verdriet dan het concept van de tweelingziel geproduceerd", zegt psychiater Frank Pittman Atlanta.
Overweeg Jeremy, een maatschappelijk werkster die een zakenvrouw trouwde in zijn vroege jaren twintig. Hij ontmoette een andere vrouw, een psycholoog, op de leeftijd van 29, en na twee pijnlijke jaar, verliet zijn vrouw voor haar. Maar het niet uit te werken na vier jaar samenwonen, en haar escalerende middelen om te trouwen, liep hij op haar, als goed. Jeremy beseft nu dat de relatie met zijn vrouw was solide en werkbaar, maar denkt dat hij niet kon hebben gezien, dat 10 jaar geleden, toen hij haar verlaten. "Er was altijd iemand die beter is om de hoek en de veiligheid en zekerheid van het huwelijk veranderd in verveling en stasis. De allure van het willen en spannende vrouwtjes was te moeilijk te weerstaan," geeft hij toe. Nu 42 en nog steeds single, Jeremy erkent: "Ik kwetsen, en ik mezelf pijn doen."
Net als Jeremy, velen van ons, hetzij dodge het besluit tot het plegen of plegen zonder volledig afstand te doen van het recht om te blijven zoeken te kiezen voor een arrangement psychotherapeut Terrence Real termen "stabiel dubbelzinnigheid." "U parkeert op de grens van de relatie, dus je bent er in maar niet van", zegt hij. Er zijn een miljoen manieren om dat te doen: U kunt er in een relatie maar niet zeker het is echt de juiste is, een open oog hebben voor een betere deal of iets op de zijkant, kiest u iemand die onmogelijk of ver weg.
Toch inzet en het huwelijk bieden echte fysieke en financiële beloningen. Wervend de voordelen van het huwelijk kan klinken als conservatief beleid retoriek, maar nonpartisan sociologisch onderzoek ruggen it up: geëngageerde partners hebben het allemaal over singles, ten minste op het gemiddelde. Getrouwde mensen zijn meer financieel stabiel, aldus Linda Waite, een socioloog aan de Universiteit van Chicago en een co-auteur van The Case voor Huwelijk: waarom trouwen mensen gelukkiger, gezonder en beter af. Zowel gehuwde mannen en gehuwde vrouwen hebben meer vermogen dan de gemiddelde singles, voor vrouwen, het verschil is enorm.
De voordelen gaan verder dan de spaarpot. Getrouwde mensen, vooral mannen, hebben de neiging om langer dan mensen die niet gehuwd zijn leven. Paren ook beter leven: Als mensen verwachten dat bij elkaar te blijven, zegt Waite, zij hun krachten bundelen, het verhogen van hun individuele levensstandaard. Zij brengen tevens hun deskundigheid in de keuken, laten we zeggen, of het financieel beheer. In het algemeen, vrouwen te verbeteren de gezondheid van mannen door een einde te dom bachelor trucs en afluisteren hun echtgenoten uit te oefenen en hun groenten te eten. Plus, mensen die niet hun partners te vergelijken met iemand anders in bed hebben minder moeite met het uitvoeren en zijn meer emotioneel tevreden met seks. De relatie hoeft niet geweldig zijn voor het leven om beter, zegt Waite: De statistieken opgaat voor middelmatige huwelijken alsmede voor degenen gepassioneerd.
De pragmatische voordelen van het partnerschap gebruikt om plaats te worden in onze gedachten. Het idee van het huwelijk als een voertuig voor zelfontplooiing en geluk is relatief nieuw, zegt Paul Amato, hoogleraar sociologie, demografie en gezin studies aan Penn State University. Enquêtes van de middelbare school en studenten 50 of 60 jaar geleden geconstateerd dat de meeste wilde trouwen om kinderen te hebben of een eigen huis. Nu, de meeste melden dat zij van plan zijn te trouwen voor de liefde. Deze verhoogde nadruk op emotionele vervulling binnen het huwelijk laat paren slecht voorbereid op de realiteit zullen ze waarschijnlijk geconfronteerd.
Omdat de vroege fase van een relatie wordt gekenmerkt door spanning en idealisering, "vele romantische, gepassioneerde koppels te verwachten dat de spanning altijd hebben", zegt Barry McCarthy, een klinisch psycholoog en medeauteur met zijn vrouw, Emily McCarthy van Getting It Right de eerste keer : Hoe maak je een gezond huwelijk te bouwen. Verlangen naar de geladen energie van de vroege dagen, mensen kijken of elders opgesplitst.
Markeren passie is vaak geïnterpreteerd als de doodsklok van een relatie. Je begint af te vragen of je echt goed voor elkaar immers. Je comfortabel bij elkaar, maar je niet echt komen de manier waarop je gewend bent. Zou het niet eerlijker en moediger om gewoon toegeven dat het niet werkt en roep het uit? "Mensen zijn het gevoel krijgen dat nog in een huwelijk dat niet je zielsgelukkig is een daad van lafheid existentiële", zegt Joshua Coleman, een in San Francisco psycholoog.
Coleman zegt dat de constante culturele druk om het allemaal een geweldig seksleven, een geweldig gezin heeft mensen schamen zich voor hun minder-dan-perfecte relaties en vraag of een dergelijke vakbonden zijn de moeite waard opknoping op. Gevoelens van ontevredenheid of teleurstelling zijn natuurlijk, maar ze kunnen lijken aanvaardbaar is wanneer de normen zijn sky-high. "Het is een recente historische gebeurtenis die mensen verwachten zo veel van de individuele partners te krijgen," zegt Coleman, auteur van Imperfect Harmonie, waarin hij adviseert koppels in matte huwelijken te steken vooral als ze kinderen hebben. "Er is een enorme druk op de huwelijken om te voldoen aan een onrealistisch ideaal."
Michaela, 28, werd gevestigd op Bernardo, 30, deels vanwege hun verschillen: Ze was opgegroeid in de Europese kostscholen, vocht hij zijn weg uit een New York City getto. "Onze achtergronden gemaakt ons meer interessant om met elkaar", zegt Michaela. "Ik was een verwend nest, en hij had zich van ondersteuning van de leeftijd van 14, die ik bewonderde." Hun eerste twee jaar van het huwelijk werden beloond, maar hun gevechten nam een tol. "Ik voelde dat, omdat hij niet opgegroeid in een normaal gezin, hij niet fundamentele kwesties van hoffelijkheid en verantwoording te begrijpen", zegt Michaela. Ze waren temperamentvolle tegenpolen: Hij was een screamer, en ze was een sulker. Ze herinnert zich: "Nadat we gevochten, ik moest worden getrokken uit mijn corner, maar hij nam dat betekent dat ik was een koude bitch." Michaela tegenzin conclusie dat de twee onverenigbaar waren.
In feite, psychologen en echtelijke voorstanders beweren, is er niet zoiets als echte compatibiliteit. "Het huwelijk is een meningsverschil machine", zegt Diane Sollee, oprichter van de Coalitie voor Huwelijk, Gezin en Onderwijs Stellen. "Alle paren zijn het oneens over allemaal dezelfde dingen. We hebben een zeer geromantiseerd idee dat als we met de juiste persoon, we niet zouden vechten." Onenigheid veren eeuwige over geld, kinderen, seks en vrije tijd, maar psycholoog John Gottman heeft aangetoond dat op lange termijn, gelukkig getrouwde paren niet eens over deze dingen net zo veel als paren die scheiden.
"Er is een mythologie van de â € ~ de verkeerde persoon," eens Pittman. "Alle huwelijken zijn onverenigbaar. Alle huwelijken zijn tussen mensen uit verschillende gezinnen, mensen die een andere kijk op de dingen. De magie is het binoculaire visie te ontwikkelen, om het leven door de ogen van je partner, maar ook zien door je eigen."
Het besef dat we niet gaan om alles wat we willen van een partner te krijgen is niet alleen ontnuchterende, het is ronduit ellendig. Maar het is ook een noodzakelijke stap in het bouwen van een volwassen relatie, volgens Real, die over het onderwerp geschreven in Hoe kan ik tot je doordringen: Sluiting van de intimiteit tussen mannen en vrouwen. "De paradox van intimiteit is dat ons vermogen om te sluiten blijven berust op ons vermogen om eenzaamheid tolereren in een relatie", zegt hij. "Een centraal aspect van de volwassen liefde is verdriet. Ieder van ons verlangen naar en denken we verdienen perfectie." We kunnen niet beschuldigd worden van het streven naar geluk en zelfontplooiing in onze romantische leven ons onvervreemdbaar recht op het nastreven van geluk is gegarandeerd in de eerste blauwdruk van de Amerikaanse samenleving.
Dit zelfde respect voor onze eigen behoeften spoorde de echtscheiding rechtspraak hervormingen van de jaren 1960 en 1970. Tijdens die tijd, "De cultuur verschoven naar individuele tevredenheid te benadrukken, en het huwelijk was onderdeel van dat", vertelt Paul Amato, die meer dan 2.000 gezinnen gevolgd gedurende 20 jaar in een lange-termijn studie van huwelijk en echtscheiding. Amato zegt dat deze verschuiving een aantal goede heeft gedaan door het vrijmaken van mensen van misbruik en onduldbare huwelijken. Maar het had een onbedoeld neveneffect: het aanmoedigen van mensen om relaties die de moeite waard berging worden verlaten. In een samenleving hell-bent op individuele prestaties en autonomie, werken aan een moeilijke relatie kan krijgen korte metten, zegt psychiater Peter Kramer, auteur van Moet je weg?
"Dus veel van wat we leren te maken heeft met het zelf, het ego, eerder dan het geven over het zelf om dingen als een relatie," zegt Kramer. In onze competitieve wereld, we beloond voor onze individuele prestaties, en niet voor hoe we anderen helpen. Wij hechten waarde aan onafhankelijkheid op samenwerking, en offers voor waarden als loyaliteit en continuïteit lijkt dwaas. "Ik denk dat we het aantal echtscheidingen die wij verdienen als een cultuur."
De standvastige focus op onze eigen mogelijkheden kan een partner om te zetten in een accessoire in de zoektocht naar zelfverwerkelijking, zegt Maggie Robbins, een therapeut in New York City. "Wij denken dat deze persoon moet de schoonheid en perfectie te geven dat is de innerlijke mij of, vaker, dat deze persoon moet compenseren voor de yuckiness en de chaos die de innerlijke mij", zegt Robbins. "Dit is wat vertel je je vrouw, â € ~ wat gewicht verliezen, je maakt me slecht uitzien, 'niet â € ~ wat gewicht verliezen, je bent een verhoogd risico op diabetes."
Michaela was consequent in verlegenheid gebracht door het gedrag van Bernardo's toen ze werden onder vrienden. "Hij had zich somber en teruggetrokken had hij een sluwe manier van kijken naar de kant toen hij niet wilde praten. Ik voelde me alsof het gereflecteerd slecht op mij", bekent ze. Michaela verliet hem en is nu uit een rijke ondernemer. "Ik dacht dat er moest iemand anders die er voor mij."
De drang naar een zielsverwant te vinden is niet aangewakkerd door gewoon noties van romantische Manifest Destiny. Trends in het personeelsbestand en in de media creëren een gevoel van grenzeloze romantische mogelijkheid. Volgens Scott South, een demograaf aan SUNY-Albany, de nabijheid van potentiële partners heeft een krachtig effect op relaties. Zuiden en zijn collega's vonden het hoger aantal echtscheidingen onder mensen die leven in gemeenschappen of werken in beroepen waar zij veel potentiële partners mensen die hen wedstrijd in leeftijd, ras en opleidingsniveau ontmoeting. "Deze resultaten opgaan, niet alleen voor ongelukkige huwelijken, maar ook voor gelukkigen", zegt de Zuid.
De verleidingen zijn niet altijd levende, ademende mensen. Volgens onderzoek door psychologen Sara Guterres en Douglas Kenrick, zowel van de Arizona State University, vinden we redelijk aantrekkelijke mensen minder aantrekkelijk als we zojuist een hunk of een hottie gezien en we dagelijks gebombardeerd door beelden van prachtige modellen en acteurs. Wanneer we kijken Lord of the Rings, koninklijke Mien en Liv Tyler elfachtige Viggo Mortensen de charme van kunnen maken onze mannen en vrouwen kijken al te schlumpy.
Kramer ziet een soortgelijke trekken in de verhalen die ons omringen. "Het aantal verhalen die ons vertellen over andere levens die we zouden kunnen leiden in tijdschriftartikelen, televisieprogramma's, boeken enorm is toegenomen. We hebben een enorm reservoir aan mogelijkheden", zegt Kramer.
En deze mogelijkheden kan rijden ons tot wanhoop. Te veel keuzes is aangetoond dat consumenten dwarsbomen, en een scala van alternatieve mates is geen uitzondering. In een tijdperk waarin huwelijken waren moeilijk op te lossen, paartjes beoordeelden hun huwelijken meer voldoening dan te doen vandaag koppels, voor wie de echtscheiding is een duidelijke optie, volgens de National Opinion Research Center aan de Universiteit van Chicago.
Hoewel we verwachten dat het huwelijk worden "nog lang en gelukkig," de waarheid is dat voor de meeste mensen, noch een huwelijk noch de echtscheiding lijken een beslissende invloed hebben op het geluk. Hoewel Waite's onderzoek blijkt dat getrouwde mensen gelukkiger zijn dan hun tegenhangers single, hebben andere studies gevonden dat na een paar jaar van het huwelijk, de mensen zijn ongeveer net zo gelukkig (of ongelukkig) als ze waren voordat vestigen. En in de veronderstelling dat het huwelijk zal automatisch voor tevredenheid is zelf een trefzekere recept voor ellende.
"Het huwelijk is niet de bedoeling dat je gelukkig maken. Het wordt verondersteld om je getrouwd", zegt Pittman. "Als je helemaal in je huwelijk, je bent vrij om nuttige dingen te doen, een beter mens." Een vaste relatie kunt u voorwendselen en verleidingen neerzetten, je zwakke punten bloot te leggen, jezelf te zijn en weet dat je geliefd worden, wratten en alles. "Een echte relatie is de botsing van mijn menselijkheid en de jouwe, in al zijn vreugde en beperkingen", zegt Real. "Hoe omgaan partners die botsing is wat bepaalt de kwaliteit van hun relatie."
Zoals een down-to-earth opvatting van het huwelijk is nauwelijks romantisch, maar dat wil niet zeggen dat het niet diepzinnig: Een authentieke relatie met een ander, zegt Pittman, is "een van de eerste stappen in de richting van een verbinding met de menselijke conditie die nodig is Als je gaat te worden voldaan als een menselijk wezen. " Als we accepteren deze nederige voorwaarden, kan de zoektocht naar een zielsverwant gewoon een nobel streven na alles.
PsychologyToday.Com
